alkoofliefde

geplaatst in: Verdwijnwoorden | 0

Over De boeken der kleine zielen van Louis Couperus schreef een recensent ruim een eeuw geleden nogal kwaadaardig:

Dit modieuze geschrijf, dit luchtig, vloeiend en boeiend voortvertellen in verfranscht Nederlandsch, dit kunstige en talentvolle loopt uit op de apotheose van de welbekende alkoofliefde, de louter sensueele passie.

Alkoofliefde is een oud woord voor heimelijk bedreven liefde, vooral seks buiten een vaste relatie om. Alkoofliefde is een samenstelling met alkoof, dat nog niet zolang geleden een  courante benaming was voor een kamertje dat aan een grotere kamer grenst en zelf geen raam heeft: een binnenkamertje. Alkoofliefde kun je dan ook uitleggen als ‘liefde die binnenskamers wordt beleefd’. Zulke binnenkamertjesliefde, waarvan de buitenwereld dus niets mocht weten, heette met een ander eufemisme ook wel sluikliefde. Alkoofliefde is al met al slechts een paar keer aangetroffen in de Nederlandse literatuur en in de loop van de twintigste eeuw in onbruik geraakt. Het is dan ook nooit in de Dikke Van Dale beschreven geweest.

Sluikliefde is ook (niet) meer in Van Dale te vinden, maar sluikmin nog wel. Heimelijke vrijerij betekent het en volgens het woordenboek is het een verouderd woord. Terecht, want we kennen het woord alleen nog maar dankzij een gedicht van A.C.W. Staring over Eleonara van Engeland, die met graaf Reinald II van Gelre trouwde en zo gravin van Gelre werd. Daarin staat dat zij ‘versmaad werd door een wuften gaâ, wiens hart van sluikmin gloeit’. Het verschil tussen sluikmin, dat wel in de Dikke Van Dale staat, en alkoofliefde, dat er niet in staat, hangt samen met de status van het woord: had alkoofliefde eveneens in een beroemd gedicht gefigureerd, dan had het misschien ook in het woordenboek gestaan.

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *