Wonen er nog inboorlingen in Europa?

geplaatst in: Verdwijnwoorden | 0

Inboorling is een beetje een besmet woord geworden. Dat komt doordat het in de laatste eeuw meestal neerbuigend werd gebruikt voor mensen uit de autochtone bevolking van een gekoloniseerd land. In de jaren vijftig van de 20e eeuw spaarde je bijvoorbeeld nog zilverpapier (aluminiumfolie) ‘voor de inboorlingen in Afrika’. Dat was niet alleen spreektaal, de Winkler Prins uit 1956 schreef nog zonder blikken of blozen over ‘het onderwijs voor de inboorlingen in de kolonie’.

Inboorling is vanaf de 17e eeuw lange tijd een neutraal woord in onze taal geweest voor iemand die ergens (in een stad, land of gebied) geboren is. Tot ver in de 19e eeuw was het vrij normaal te spreken over ‘de inboorlingen van Rotterdam, van Gelderland of van Frankrijk’, waarmee simpelweg de bewoners werden bedoeld. Zelfs in een publicatie uit 1925 werd nog gesproken, zij het misschien met het oogmerk te choqueren, van den ‘inlander’ of ‘inboorling’ van Nederland. Vanaf het einde van de 19e, begin van de 20e eeuw werd inboorling nog een tijdlang specifiek gebruikt ter aanduiding van de bewoners van wat destijds onderontwikkelde landen werden genoemd, maar ook in die betekenis raakt het woord inmiddels langzamerhand in onbruik.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *