Arnon Grunberg beschrijft vandaag op de voorpagina van De Volkskrant wat een herhaling van de frische fröhliche Krieg op het Koreaanse schiereiland zou kunnen betekenen: een miniapocalyps.
Het is sinds 1980 de tweede keer dat het woord in een Nederlands krantenbericht figureert, dus helemaal nieuw is het niet. Maar het is wel actueel. Het zou immers zomaar kunnen dat we de komende tijd door een stel onbezonnen heethoofden een oorlog in gerommeld worden die niemand wil. Een oorlog bovendien, die dankzij de mogelijke inzet van nucleaire wapens inderdaad op een lokale of regionale catastrofe kan uitlopen.
Of je die catastrofe een miniapocalyps kunt noemen, is trouwens maar de vraag. Het is in feite een vreemd woord, miniapocalyps, want met de apocalyps wordt gewoonlijk de ondergang van de wereld bedoeld. Is een miniapocalyps dan de ondergang van een deel van de wereld? Of juist de ondergang op beperkte schaal van onze beschaving?
Hoewel er ook in buitenlandse media nogal wat apocalyptische voorspellingen te lezen zijn, valt het aantal voor de hand liggende neologismen voor een grootschalige nucleaire crisis rond het Koreaanse schiereiland nog mee. Nucleocalypse, Nukecalypse en Nucleogeddon (nucleair armageddon) figureren nog niet (op grote schaal) in de Amerikaanse media. Zelfs Koreageddon, dat eerder dit jaar diverse keren te lezen was, duikt nu niet op in de commentaren.
P.S. Voor een historische gebeurtenis is het handig als de hoofdrolspelers iconische koppen hebben. Die kunnen dan na afloop gemakkelijk op herkenbare wijze in schoolboeken, strips, karikaturen e.d. worden weergegeven. Op de iconischehoofdenindex scoren de hoofdrolspelers in de Koreacrisis behoorlijk hoog: zowel Trump als Kim is een ideaal model voor sneltekenaars. Áls dat iets voorspelt, dan is het niet veel goeds.
Geef een reactie