Het was het weekend van de dubsmash, althans als we NRC Next mogen geloven. Vorige week begon het opeens, het dubsmashen. Het is eigenlijk heel simpel: met een app van Duitse makelij, Dubsmash, maak je een video van een paar seconden. Daarin playback je een min of meer bekende uitspraak. Die hoef je niet zelf te verzinnen. De app biedt je de mogelijkheid te kiezen uit een flink aantal fragmenten uit het nieuws, uit interviews of uit films. Die verzameling breidt zich met de dag uit omdat je ook zelf uitspraken kunt toevoegen.
Essentieel is natuurlijk dat je de video niet voor jezelf houdt. Het adagium van deze tijd is ‘Ik deel dus ik ben’ en een dubsmash die niet gedeeld wordt, is dus geen dubsmash. Dat delen doe je via de sociale media, zoals Instagram. Je virtuele vrienden liken je dubsmash en, tja, nou ja, dan ga je weer op zoek naar de volgende hype.
In het Engels bestond het woord dubsmash nog niet, dus dat is in zekere zin van Duitse makelij. Dubsmash is vermoedelijk een samenstelling van de Engelse werkwoorden dub (dubben, nasynchroniseren) en smash (vernielen), want in de dubsmash wordt het originele geluidsfragment totaal belachelijk gemaakt. Mogelijk speelt bij de vorming van het woord dubsmash ook een rol dat smash kan verwijzen naar een hit. De nasynchronisatie wordt immers geacht een hit te worden op de sociale media.
De dubsmash is al getypeerd als een hype die snel weer voorbij zal zijn. Misschien. Maar de razendsnelle verspreiding van het woord doet het tegendeel vermoeden. Bovendien zou het dubsmashen weleens een goede oefening kunnen zijn voor de lessen drama op school.
Geef een reactie