Anderhalve week geleden verscheen de Bijbel in gewone taal (BGT). De reacties zijn niet onverdeeld positief. Zo schrijft Syp Wynia deze week in Elsevier: ‘In elke volgende bewerking worden de bijbels van het NBG verder verkleuterd. De achtereenvolgende Bijbelbewerkers blijken een onweerstaanbare neiging te hebben om hun eigen moderniserende stempel op de Bijbel te zetten en alles wat naar verleden en traditie ruikt, te wissen.’
Wynia vindt ‘het schrappen van nuances en taalkundige en historische wortels nog te billijken’, maar hij heeft wel bezwaren tegen het vervangen van woorden en uitdrukkingen die sinds de Statenvertaling uit 1637 tot de standaardtaal behoren door ‘bloedeloze, hedendaags bevonden varianten.’ Als voorbeeld geeft hij het woord kribbe: ‘In de NBV van 2004 werd de “kribbe” die Jezus tot wieg diende, al vervangen door een “voederbak”. In de nieuwe BGT heet die een “voerbak”.’
Tot besluit trekt hij een pijnlijke parallel tussen het Nederlands Bijbelgenootschap en de Taalunie: ‘Net zoals je zou hopen dat de Nederlandse Taalunie eens zou ophouden te broeden op alweer een nieuwe, verwarrende spelling, zo zou het ook een zegen zijn als het NBG nu eens een tijdje geen nieuwe, taalverarmende Bijbelversie zou uitbrengen.’ Maar dat zit er niet in: ‘Over twee jaar komt er een “opknapbeurt” van de pas tien jaar oude NBV.’
Geef een reactie