In Nederland zijn er te veel regels en regeltjes, dat is een publiek geheim. We hebben er zelfs een naam voor: regeldruk. Regeldruk wordt vaak in één adem genoemd met bureaucratie. Dat gebeurt ook in een opiniestuk dat Leonard Geluk en Kees Kraaijeveld vandaag in de NRC publiceren. Daarin hekelen ze onze ‘regel- en beleidslust’.
Het woord regellust kennen we sinds het in 2007 zijn debuut maakte in een krantenartikel. Regellust is een onopvallend woord: net als in veel andere woorden die samengesteld zijn met lust (denk aan eetlust, kooplust, lachlust, vechtlust), is het eerste woorddeel een werkwoordstam: regelen.
Beleidslust, dat vandaag zijn mediadebuut. maakt, valt wel op, juist omdat deze samenstelling met lust niet gevormd is met een werkwoord, maar met een zelfstandig naamwoord: beleid.
Helemaal uniek is beleidslust trouwens niet in dit opzicht, want ook dranklust, liefdeslust en wraaklust zijn niet gevormd met een werkwoord, maar met een zelfstandig naamwoord (drank, liefde, wraak). Of moeten we bijvoorbeeld wraak in wraaklust opvatten als een verkorting van de woordgroep ‘wraak nemen’?
Beleidslust is een vergelijkbaar geval: het is weliswaar gevormd met een zelfstandig naamwoord (beleid), maar toch ook een beetje met de woordgroep ‘beleid maken’.
Definitie
beleidslust (de, g.mv.) overdreven neiging om beleid te maken
Geef een reactie