De Telegraaf schrijft vandaag over onderzoek naar het auteurschap van een vermeend zelfmoordbriefje. Aanleiding is onderzoek naar zo’n briefje naar aanleiding van een situatie waarin iemand ogenschijnlijk zelfmoord had gepleegd, terwijl daarover tevens sterke twijfels bestonden. De persoon in kwestie had een getypt briefje achtergelaten. Dat kon natuurlijk niet grafologisch (handschriftkundig) worden onderzocht, oftewel er kon geen handschriftanalyse worden gemaakt. Wel was er de mogelijkheid het tekstje stilistisch te analyseren door middel van wat een auteurschapsanalyse wordt genoemd:
Mensen gebruiken vaak woordjes waar ze niet bij stilstaan. Denk dan aan frequent gebruikte woorden als voorzetsels, lidwoorden en persoonlijke voornaamwoorden als: dus, je, het, een, is en zijn”, stelt Cambier. ,,De frequentie waarmee je ze gebruikt, varieert sterk per persoon. Deze woorden bepalen mede je schrijfstijl. Omdat het gebruik van deze woorden zo onbewust is, kun je het moeilijk nadoen.
Uit dat onderzoek kwam naar voren dat de vermeende zelfmoordenaar geen zelfmoord had gepleegd maar was vermoord.
Auteurschapsherkenning verwijst niet naar een nieuw vakgebied, maar het woord is wel nieuw. Het heeft althans de laatste decennia niet in een krant gestaan.
Defintiie
auteurschapsherkenning (de, g.mv.) onderzoek naar het auteurschap van een tekst door een stilistische en grammaticale analyse, synoniem auteurschapsanalyse
Geef een reactie