De afgelopen weken werd in de Volkskrant veel aandacht besteed aan het vooroordeel dat gezond eten onbetaalbaar is voor minima. Een stamppot van aardappels en een seizoensgroente blijkt echter helemaal niet zo duur te zijn en als je maar creatief in de keuken bent, kunnen dus ook minima best gezond koken.
Critici die vandaag in dezelfde krant aan het woord komen, verwijten de ‘huis-tuin-en-keukenonderzoekers’ die in de Volkskrant aan het woord kwamen, dat ze voorbijgaan aan andere factoren dan alleen de prijs van groenten en aardappelen. Je moet bijvoorbeeld ook kennis van koken hebben, en tijd om inkopen te doen en te koken, zeggen ze. Betrek je er bovendien bij dat niet iedereen van stamppot houdt en elke dag stamppot ook niet bepaald gevarieerd is, dan concluderen deze critici dat gezond eten wel degelijk duurder is dan ongezonde kant-en-klaarmaaltijden.
Ja, dûh, denk je als lezer: zo ontaardt de kwestie in een discussie over prioriteiten stellen, want ook mensen die zich financieel wel beter kunnen redden, moeten hun schaarse tijd besteden aan inkopen doen en achter het aanrecht staan.
Hoe dan ook, volgens de critici die vandaag in de Volkskrant aan het woord komen, is het probleem gezond of ongezond eten dus geen kwestie van keuzes maken, maar wel degelijk een maatschappelijk probleem en is er dus wel degelijk sprake van een ‘kookkloof’.
Kookkloof is het woord waarvan je kon verwachten dat het er vroeg of laat zou komen in de klovenrijke tijd. Het woord suggereert dat minima geen middelen hebben om gezond te koken en dat ze hierdoor benadeeld worden door de samenleving.
Definitie
kookkloof (de, kookkloven) al dan niet denkbeeldige maatschappelijke kloof tussen enerzijds mensen in de samenleving die financieel en technisch in staat zijn gezond eten te bereiden en te nuttigen en anderzijds groepen mensen die daar in financieel en ander opzicht niet toe in staat zijn
Geef een reactie