Dag je kinderen, huisdieren, je huis kunt verwaarlozen is bekend. Daarvoor gebruiken we de samenstellingen kinderverwaarlozing, huisdierverwaarlozing en woningverwaarlozing, al zijn dat geen heel courante woorden. Vandaag maakt in de Volkskrant een heel ander soort samenstelling met verwaarlozing zijn mediadebuut. In een artikel over gevoelige jongeren (‘snowflakes’) krijgen de ouders een beetje de schuld. Die hebben hun kinderen kennelijk niet goed opgevoed, schrijft de krant:
Hoog tijd dus om deze voortrazende opvoedverwaarlozing een halt toe te roepen. Hoog tijd om te stoppen met psychologiseren van de problemen van jongeren en onze verantwoordelijkheid als opvoeders op te pakken. Vanuit de overheid zijn de eerste babystapjes gezet: mobieltjes uit de klas, prestatiedruk in het hoger onderwijs omlaag, zo luiden de adviezen. Het begin is er. Nu liefst nog een integralere visie, onderbouwd met pedagogische kennis en wijsheid.
Opvoedverwaarlozing is samengesteld met een werkwoordsvorm en alleen dat al opmerking. In feite wil opvoedverwaarlozing zeggen dat ouders hun taak als opvoeder van hun kinderen verwaarloosd hebben. Of dat ze de opvoeding verwaarloosd hebben. Opvoedverwaarlozing is blijkbaar gevormd naar analogie van woorden als opvoedkwestie en opvoedproblemen, waarin het eerst deel vaak niet als een werkwoord (opvoeden) wordt opgevat, maar als een verwijzing naar opvoeding.
Definitie
opvoedverwaarlozing (de, g.mv.) verwaarlozing van de ouderlijke taak als opvoeder van kinderen
Geef een reactie