Dezer dagen schrijven veel kranten over de droogte in ons land of beter gezegd: in heel Europa. De grote rivieren stromen nauwelijks meer, de grond klinkt in en bij de kust verzilt het land. Die toestand is een ideale voedingsbodem voor het woord sproeischaamte, dat overigens niet nieuw is, maar dezer dagen wel vaak opduikt in mediaberichten. Het is een van de vele samenstellingen met -schaamte die ontstaan zijn na de introductie van vliegschaamte. Niet dat die woorden erg helpen, want mensen blijven gewoon vliegen. En sproeien.
Definitie
sproeischaamte (de, g.mv.) schaamte die iemand ervaart wanneer hij in tijden van langdurige droogte en daardoor ontstane tekorten in het oppervlaktewater zijn tuintje besproeit
Geef een reactie