Een paar maanden geleden lazen we in het Financieele Dagblad al eens over het woord fossielflatie. Vandaag duikt dit nieuwe woord opnieuw op in de media, nu in de Belgische krant De Standaard:
Renteverhogingen maken de mensen net arm genoeg om enkel datgene te kunnen kopen wat we nu nog kunnen produceren. Een uitbreiding van de productiecapaciteit zou logischer zijn, maar dat is juist lastig als je in een recessie zit. Door de rente te verhogen pak je de onderliggende oorzaken van de inflatie niet aan, maar dreig je ze juist te bestendigen. Je klikt de economie vast op een lager productieniveau en dreigt onze huidige afhankelijkheid van fossiele energie uit te smeren over een langere periode. Daardoor worden we kwetsbaarder voor nieuwe opstoten van fossielflatie, zoals ECB-directeur Isabel Schnabel deze inflatie noemt.
Fossielflatie lijkt zo iets te zijn als inflatie die het gevolg is van de stijgende prijzen van fossiele energie.
Het tegenovergestelde heet trouwens groenflatie, een vertaling van greenflation: inflatie die verband houdt met de kosten van de vergroening, d.w.z. de energietransitie.
Geef een reactie