In De Telegraaf schrijft voormalig minister Plasterk vandaag een interessante column over de klimaatmarsen die morgen worden gehouden: Hij analyseert de motieven van de deelnemers naar aanleiding van het bericht dat mensen die willen deelnemen aan de demonstratie en daarbij willen pleiten voor kernenergie niet welkom zijn. Hij denkt dat die afkeer van kernenergie samenhangt met een afkeer van de geïndustiraliseerde wereld:
Voor een deel van de mensen speelt er een afkeer van de geïndustrialiseerde samenleving, van de economie die draait op groei. Ze koesteren een nostalgisch verlangen naar een vredige kleinschalige samenleving (die natuurlijk nooit bestaan heeft, want vóór de Industriële Revolutie leefde het grootste deel van de wereld in diepe armoede). Voor deze mensen is de stijging van de CO2 een aanleiding om te pleiten voor armoede: consuminderen, de broekriem aantrekken, stoppen met dit en stoppen met dat.
Hij noemt zulke mensen armoedefans, waarmee het woord klimaatarmoede opeens een nieuwe dimensie krijgt.
Armoedefan is alleen al een opmerkelijk woord, omdat fan doorgaans wordt gecombineerd met een woord dat iets begerenswaardigs of in elk geval iets positiefs noemt. Doordat nauwelijks voorstelbaar is dat mensen echt fan van armoede zijn, ga je als lezers dan ook automatisch op zoek naar een andere invulling van het woord.
Definitie
armoedefan (de, -s) (spottend) iemand die op grond van ideologische of nostalgische overwegingen vindt dat de mens moet gaan consuminderen en die als consequentie daarvan bereid is te accepteren dat mensen die reeds aan de onderkant van de samenleving leven een bestaan in armoede en gebrek zullen gaan leiden
Geef een reactie