Gespreksetiquette, de Rivierenland-editie van het Algemeen Dagblad schrijft er vandaag over. Aanleiding is het boek Smalltalk van Iris Posthouwer, dat onlangs is verschenen. In het krantenartikel zegt ze onder meer:
Met iemand onderbreken is niks mis. Uit beleefdheid doen mensen het vaak niet, maar je hoeft de rit niet uit te zitten. Je kunt iemand met een glimlach onderbreken door iets over jezelf te vertellen: ‘Hé, dat doet me denken aan…’ Mensen vinden dat vaak niet eens erg. Ze kunnen zo opgaan in hun verhaal, dat ze niet doorhebben dat de ander ook wat wil zeggen. Gespreksnarcisme heet dat. Dat klinkt als een pathologische afwijking, maar ik denk dat iedereen zichzelf daar soms in herkent.’
Gespreksnarcisme is kennelijk een vorm van narcisme die zich uit tijdens gesprekken die mensen met elkaar voeren, waarbij de persoon die niet aan het woord is (de ‘luisteraar’) elke kans aangrijpt om het gesprek over te nemen. De spreker vertelt bijvoorbeeld een ervaring, waarna de ‘luisteraar’ het gesprek met een ‘Ja, dat ken ik: ik had / weet /denk …’ overneemt. Zo iemand heet dus voortaan een gespreksnarcist.
Definitie
gespreksnarcisme (het) narcisme dat zich uit doordat iemand in een gesprek elke kans, bijvoorbeeld een door zijn gesprekspartner vertelde ervaring, aangrijpt om zijn eigen verhaal te gaan doen
Geef een reactie