Onder de kop ‘Spiegelrente’ schrijft economisch columnist Jan Maarten Slagter vandaag in De Telegraaf over de gevolgen van de spaarrente die we binnenkort wellicht bij de bank moeten gaan betalen. Die negatieve rente oftewel spiegelrente leidt tot een Umwertung aller Werte, zelfs in onze taal:
We zijn opgegroeid met aloude wijsheden over verstandig financieel beleid: wie wat bewaart die heeft wat, betaal je schulden zo snel mogelijk af, een cent gespaard, is een cent verdiend. Maar met een negatieve rente staan ook die wijsheden op zijn kop: wie wat bewaart, wordt daarvoor gestraft, wie leent, verdient daarop. Een beetje zwaar aangezet: de waarden en deugden waarop onze calvinistisch/kapitalistische samenleving is gebouwd.
Als de negatieve (spaar)rente niet van korte duur zal zijn, maar het nieuwe normaal wordt, zouden bepaalde spreekwoorden en uitdrukkingen inderdaad weleens hun anker in de werkelijkheid kunnen verliezen. Dat wil nog niet zeggen dat ze meteen definitief in onbruik raken, want de deugd van het bewaren van appeltjes voor de dorst lijkt behalve een economische ook een natuurlijke basis te hebben. Leggen eekhoorns en muizen immers niet ook voorraden aan voor de winter?
Als de negatieve rente echter decennialang zal aanhouden, valt te vrezen voor heel wat idioom, dat welbeschouwd toch al wat archaïsch klinkt:
sparen doet garen
sparen is een groote schat
wie jong spaart, lijdt oud geen gebrek
waar de zuinigheid huishoudt, groeit het spek aan de balk
zuinigheid brengt rijkdom in
met naarstige hand en sparende tand koopt men renten en land
werken en sparen doet geld vergare
sparen is verdienen
die niet wil sparen, kan niet vergaren
een stuivertje gespaard is een stuivertje gewonnen
hele en halve centen gespaard worden gouden Willempjes waard
sparen is een rijke tol, die de beurs maakt zwaar en vol
Definitie
spiegelrente (de, g.mv.) negatieve rente (beschouwd als de omgekeerde wereld)
Geef een reactie