Je kunt veel van hem zeggen, maar politicus Jesse Klaver heeft de afgelopen jaren in elk geval bewezen spraakmakend te zijn. Letterlijk, want zo heeft hij – wat niet veel Nederlandse politici hem nadoen – al bij leven en welzijn een troetelnaam gekregen: de Jessias.
Dezer dagen blijkt ook zijn achternaam een bron van inspiratie te zijn voor journalistieke taalbakkers. Zo schrijft NRC Next vandaag over een nieuwe, nog in te voeren salarisnorm voor bankbestuurders: ‘na de balkenendenorm komt de klavernorm’.
Dat woord klavernorm hebben we te danken aan het feit dat Jesse Klaver meteen om een Kamerdebat heeft gevraagd over beloningen van bankbazen nadat ING vorige week een verdubbeling van het salaris van bankbaasje Ralph Hamers had aangekondigd (vandaag lezen we op nieuwssites dat dit niet zal doorgaan).
Als de beloningsnorm voor systeembanken inderdaad klavernorm genoemd zal gaan worden, betekent dit dat Jesse Klaver – lexicografisch gezien – in de voetsporen van oud-minister Zalm en oud-premier Balkenende treedt, naar wie respectievelijk de zalmnorm (norm met betrekking tot de besteding van financiële meevallers) en de balkenendenorm (salarisnorm voor ambtenaren en trendvolgers) zijn genoemd. Eponiemen heten zulke samenstellingen waarin een persoonsnaam is verwerkt.
Hoewel klavernorm in feite nog niet eens een echt woord is (‘één vindplaats is geen vindplaats’, plegen woordenboekmakers te zeggen), kunnen we over de spelling ervan al wel zeggen dat NRC Next het woord helemaal correct schrijft: met een kleine letter en zonder koppelteken. Zo hoort dat met eponiemen.
Tot slot de (voorlopige) definitie:
klavernorm (m.), salarisnorm voor bestuurders van systeembanken, waarbij de hoogte van het salaris en de bonussen mede afhankelijk is van het maatschappelijk draagvlak daarvoor.
Geef een reactie