Omzien in verwondering is de titel van de autobiografie die de historica Annie Romein-Verschoor (1895-1972) schreef na de voltooiing – met haar man Jan Romein – van historische meesterwerken als De lage landen bij de zee, Erflaters van onze beschaving en Op het breukvlak van twee eeuwen. Het boek verscheen in twee delen, in 1970 en 1971. De titel van de autobiografie van Annie Romein-Verschoor sprak kennelijk tot de verbeelding, want omzien in verwondering wortelde zich al snel in onze taal in de betekenis van ‘verbaasd terugblikken’. De uitdrukking is dan ook vaak in de media te vinden. Soms met een impliciete verwijzing naar de autobiografie van Annie Romein-Verschoor, namelijk als een autobiografie of een autobiografische roman in termen van ‘omzien in verwondering’ wordt getypeerd. Maar meestal wordt omzien in verwondering los van de bijgedachte aan autobiografieën gehanteerd en duikt de uitdrukking in niet-culturele contexten op. Zo schreef een krant over het Nederlandse slavernijverleden: ‘omzien in verwondering helpt niet’. En na de dood van Pim Fortuyn rondde een journalist dit stukje eigentijdse geschiedenis af met de woorden: ‘Omzien in verwondering is er niet bij, want we moeten verder met dit land.’
Geef een reactie