Nausicaa Marbe schrijft vandaag in de Telegraaf een column over de Turkse dictator Erdogan en zijn gebrek aan gevoel voor humor. Aanleiding is natuurlijk het tv-optreden van de Duitse komiek Jan Böhmermann, die ‘onthulde’ dat Erdogan een klein piemeltje heeft.
Erdo voelt zich hierdoor ernstig op zijn p.. getrapt en heeft daarom een of andere vazal laten zeggen dat het optreden van de Duitse humorist ‘een misdaad tegen de menselijkheid’ is. Het zou lachwekkend zijn als het niet dieptriest is: ‘De grap met staatshoofden die satire over henzelf als ‘misdaad tegen de menselijkheid’ zien, is dat ze zichzelf tot risee van de wereld maken.’
Intussen heeft de rest van de wereld daar wel behoorlijk last van: Erdogan kan ‘de situatie politiek exploiteren: een ideale kans voor nog meer chantage van de EU.’ En Merkel buigt, nee kruipt voor Erdogan: zij kwam niet op voor de vrijheid van haar Duitse onderdaan, de humorist, maar liet weten dat zij diens grappen en grollen ook niet kon waarderen. De humorist is inmiddels ondergedoken uit vrees voor Turkse Erdoganaanhangers in Duitsland die evenals hun held Erdogan een kort lontje hebben.
Marbe ziet daarin het bewijs van een halve eeuw mislukt integratiebeleid in Duitsland: ‘Er is geen verschil in de denkwijze van Erdogan en zijn adepten in Duitsland. Die laatsten zijn, ondanks een leven in vrijheid, onaangeraakt door fundamentele democratische waarden. Voor hen geen tolerantie jegens grappenmakers en andersdenkenden, geen individuele moed om los te breken uit de groep der beledigden, geen vertrouwen in het duel der gedachten. Liever verkiezen ze processen of fysieke bedreiging. Wat de Duitse komiek overkomt is niet alleen het gevolg van de woede van een primitieve despoot. Hij krijgt ook de volle laag van de mislukte integratie in Duitsland.’
Erdogan ziet onderwijl steeds meer kansen: gisteren kondigde een Turkse minister aan dat het vluchtelingenverdrag tussen de EU en Syrië van de baan is als de EU niet meteen de visumplicht voor Turken afschaft. Marbe noemt dat verdrag dan ook een chantageakkoord, een woord dat op internet hier en daar voorkomt, maar in de media nieuw is. Het roept nare herinneringen op aan de afspraken die Chamberlain ooit maakte met Hitler … En te vrezen is vooral dat het woord een rake typering zal blijken te zijn van het akkoord dat de EU met Turkije heeft gesloten.
Geef een reactie