Twee dagen geleden schreef Joris Luyendijk in NRC Handelsblad over de verhouding tussen het Verenigd Koninkrijk en Europa. Hij gelooft er niet meer in en verwacht dat het Verenigd Koninkrijk Europa het leven juist zuur zal gaan maken als de bremainers donderdag winnen. Moet Europa niet de eer aan zichzelf houden en aansturen op een amicable divorce, een scheiding in vriendschap?
Want als de bremainers blijven, zo schrijft Luyendijk, kunnen er niet alleen allerlei excessieve concessies van Europa worden geëist, de onzekerheid kan ook blijven. En zelfs een nieuw referendum is niet uitgesloten. Het referendum transformeert dan in een neverendum.
Neverendum zal wel geen gangbaar woord worden, maar het is wel een mooi voorbeeld van een type woordvorming waarbij twee woorden met elkaar in verband worden gebracht door delen ervan aan elkaar te verbinden: een blend. Neverendum is namelijk gevormd door het begin van neverending vast te lassen met het laatste deel van referendum.
Neverendum is vooral een mooi geslaagd voorbeeld van het genoemde type woordvorming, omdat neverending en referendum een identieke lettergreep hebben (‘end’), waardoor het nieuwe woord, neverendum, een mooie mix vormt de samenstellende ‘ouderwoorden’.
Geef een reactie