Onder de kop ‘Belg de Bouwer’ (sorry Bob!) schrijft de Volkskrant vandaag over hedendaagse Nederlandse en Belgische architectuur. De aanleiding is een tentoonstelling over bouwkunst in de Lage Landen in het Deutsches Architekturmuseum in Frankfurt. De Volkskrant concludeert dat de Belgische architectuur van een hogere kwaliteit is dan de Nederlandse: ‘We moeten eerlijk zijn: onze zuiderburen zijn beter.’
Ook is er aandacht voor jonge architecten, die in het artikel meteen als een generatie worden voorgesteld: de weefgeneratie. En dat is een nog niet eerder vertoond woord.
De weefgeneratie is een reactie op de oudere architectuurstijl die bekendstaat als Superdutch. De naam van de weefgeneratie wordt in de Volkskrant verklaard in een passage waarin wordt gezegd dat ‘wevers’ ‘de spektakelgebouwen uit de jaren negentig en nul, die vaak als ruimteschepen in de stad zijn geland, tot een samenhangend geheel [moeten] zien te breien.’
Weefgeneratie is dus een metafoor gebaseerd op de figuurlijke betekenis van het werkwoord weven, namelijk ‘mengen’ of ‘uit verschillende elementen samenstellen’ (zoals in contexten als ‘feiten door een verhaal weven’). Breigeneratie of vlechtgeneratie had ook gekund, maar het is dus weefgeneratie geworden. Dat klinkt wat chiquer.
Nog even om u een indruk te geven hoe de weefgeneratie zich profileert ten opzichte van Superdutch: ‘Superdutch stond voor revolutie, voor radicale concepten: een brug als een zwaan, een gebouw als een landschap. Het idee stond voorop, hoe het gebouw gemaakt werd, was een tweede. De weefgeneratie laat juist een voorliefde voor materiaal en traditie zien. Er is een doos met proefstukken van baksteen, en een stuk hout dat met de hand is bewerkt tot een deurgreep.’
Geef een reactie