2025 is nu al het ‘jaar van het woord’ populisme met nieuwe samenstellingen als hotdogpopulisme en palingpopulisme. Vandaag wordt onze taal opnieuw verrijkt met een samenstelling met populisme, namelijk slooppopulisme. Marcia Luyten schrijft vandaag in haar Volkskrant-column:
Gevraagd: staatsmannen en staatsvrouwen die navigeren tussen bankroet en slooppopulisme, tussen Scylla en Charybdis.
Het onderwerp van de column is nu eens niet Nederland, althans niet direct, maar Frankrijk, waar geen enkele burger meer offers lijkt te willen geven voor zijn land. Bezuinigen, ho maar. De pensioenleeftijd omhoog: ook niet. En dan wordt Nederland er toch weer bij gehaald:
Niemand wil meer wat offeren. Het offer dat zo centraal staat in het christendom – Christus aan het kruis, de dagelijkse protestantse praktijk of de katholieke offerande – is uit de cultuur verdwenen. De extreemrechtse populist die dweept met ‘de christelijke cultuur’, verloochent die als Petrus Jezus. Het is hebben en houden. En de populist roept dat alles de schuld is van asielzoekers en moslims. Gevolg: problemen die onoplosbaar worden.
De conclusie van Luyten is – kort door de bocht – dus dat de populist voor waarlijk elk probleem een bliksemafleider/zondebok (asielzoekers en moslims), waardoor elk probleem onoplosbaar is. Zo wordt de maatschappij gesloopt. Vandaar de samenstelling slooppopulisme.
Definitie
slooppopulisme (het, g.mv.) populisme dat ertoe leidt dat de sociale samenhang en de economische welvaart in een samenleving verwoest wordt
Geef een reactie