Jort Kelder schrijft zijn column in Het Financieele Dagblad van vandaag over Pieter Omtzigt, die deze week de Haagse Politiek vaarwel zegt vanwege herhaalde burn-outs. Kelder schrijft dat de werkstress in ons land te overzien moet zijn, maar dat toch 1/5de van de werknemers op het randje van een burn-out wankelt.
Hij noemt mensen die eenmaal een burn-out hebben gehad en daarom niet meer in topconditie zijn voor de werkgever, werkwrakken. Dat is geen aardig woord, maar op papier allitereert het mooi. Je moet het trouwens wel een paar keer uitspreken voordat dat vlekkeloos lukt. Het is een tongbreker.
Hoewel het woord duidelijk een pejoratieve strekking heeft, vult het toch een lacune in onze taal. Voor mensen die als gevolg van een burn-out definitief niet meer in het arbeidsproces zijn betrokken, zijn er nu eenmaal geen woorden in het Nederlands.
Definitie
werkwrak (het, -en) (ongunstig) iemand die als gevolg van een burn-out niet of minder in staat is om zijn werk te verrichten
Geef een reactie