Vandaag reageert een lezer op een nieuwe rubriek in de Volkskrant: een rubriek over ‘diepe gevoelens van spijt’, over gestrande relaties en ellende van hetzelfde kaliber. De eerste aflevering bleek te geaan over iemand die haar woning heeft ingeruild voor ‘een belachelijk mooi penthouse’ en daar nu spijt van heeft.
Is dat nou niet spijt uit luxe, vraagt een lezer af in een brief die onder de kop ‘Champagnespijt’is geplaatst.
Champagnespijt?
In de hele brief komt dat woord niet voor, maar wat wil het zeggen en hoe komen we eraan.
Dat het nieuw is in het Nederlands staat vast. Er is geen enkele andere vindplaats. Het woord herinnert aan brallerige uitspraken van het type ‘Het enige wat me spijt in m’n leven is dat ik niet genoeg champagne heb gedronken.’ Die uitspraak schijnt trouwens afkomstig te zijn van de econoom John Maynard Keynes.
Maar het woord herinnert ook aan de hit “Champgne problems’ van Taylor Swift:
Dom Pérignon, you brought it
No crowd of friends applauded
Your hometown skeptics called it
Champagne problems
Daarin staat champagneproblemen voor triviale luxeproblemen die voortkomen uit overvloed.
Op een vergelijkbare manier moet champagneprobleem worden opgevat als spijt voor een verkeerde beslissing die genomen is om een luxeprobleem op te lossen.
Definitie
champagnespijt (de, g.mv.) spijt die iemand achteraf voelt na het nemen van een verkeerde beslissing die bedoeld was om een luxeprobleem op te lossen en die uitbundig werd gevierd
Geef een reactie