In De Telegraaf schrijft columnist Rob Hoogland vandaag over de toneelbewerking van Monty Pythons film Life of Brian. Toen die aan Amerikaanse critici werd getoond, lieten die weten dat de ‘Loretta-scène er maar beter uit weggelaten kan worden. In die scène zegt het personage Stan dat hij voortaan Loretta genoemd wil worden: ‘Ik wil een vrouw zijn’, zegt Stan. ‘En het is het recht van elk mens om baby’s te krijgen.’ Greg antwoordt: ‘Maar je kunt geen baby’s krijgen.’
Die scène zou transpersonen tegen de borst kunnen stoten. Hoogland:
Oh wereld, ontwaak alsjeblieft. Laat je toch niet langer gijzelen door dat minuscule groepje – want dat is het in werkelijkheid – wokeledokies die in de wetenschap dat tal van zichzelf als serieus presenterende media hun reacties trouw verspreiden vooral op gendergebied elke vorm van humor willen verbieden.
Wokelodokie maakt zijn mediadebuut als persoonsaanduiding. Hoewel het woord nieuw is, oogt het meteen vertrouwd. Dat komt misschien omdat qua vorm enigszins herinnert aan toedeledokie en okidoki, al zijn dat geen zelfstandige naamwoorden, maar tussenwerpsels. Maar meer nog herinnert het aan wokie (iemand die woke is). Dat woord heeft al niet zo’n gunstige bijklank, maar wokeledokie heeft dat nog minder: het woord maakt dan ook de indruk een spottende variant op wokie te zijn.
Definitie
wokeledokie (de, -s) (schertsend of spottend) iemand die woke is
Gerwin Jansen, M.A. (2x)
Rob Hoogland, je column is geheel in de geest van Graham Chapman (┼), John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones (┼), and Michael Palin.
Als de woke community in de VS de Britse humor niet kan waarderen, is dat hun probleem, en het is simpel op te lossen. Je HOEFT niet naar het theater en je HOEFT niet naar de film. BLIJF THUIS en ga aan de kop van je politiek correcte woke partner liggen zeiken. Dat vindt “het” vast leuk.
Niemand vindt het erg als je niet naar het theater of de bioscoop komt. De overgrote meerderheid zit daar om aan jullie woke gezeik te ontsnappen en vrijelijk te kunnen lachen om deze humor voor fijnproevers.
Harrie Claaszen
De Telegraaf is niet bepaald mijn favoriete medium, maar deze reactie vind ik echt heel treffend. De wereld wordt opgejaagd en in een verdomhoekje geplaatst door een paar mensen die denken dat ze alles beter weten en vinden dat ze daardoor alle andere mensen de les kunnen lezen. Dat heeft sterke dictatoriale trekjes. En de media laten zich welwillend voor hun karretje spannen, omdat ze bang zijn er niet meer bij te mogen horen. Waar blijven de moedige journalisten die het aandurven hun mond hiertegen open te maken?
Irvin Faneyte
Grappig woord, actueel ook.
Alleen interpreteerde ik ‘t in eerste instantie – op zicht – anders, nl meer in lijn met “Toedelodokie”.
In die interpretatie is ‘t dan ook een tussenwerpsel, refererend aan iets dat op grond van woke-ideologie niet langer meer mag/kan. Bijvoorbeeld: “Wokeledokie, Zwarte Piet!”
Marc Tiefenthal
Zeer juist; poten af van Monty Python. Het is lachen geblazen of jezelf opblazen.