moerassificatie

De Telegraaf schrijft vandaag over nieuwe natuur in Nederland en daarbij valt een interessant woord: moerassificatie.

Wat wil het geval? Bij het Utrechtse plaatsje Tienhoven, aan de rand van het Natura 2000-gebied Oostelijke Vechtplassen, is een stuk oude natuur vol egeltjes, dassen en reeën op de schop gegaan om er nieuwe natuur voor broedvogels van te maken. Dat wordt gedaan door er een gebied vol rietmoerassen van te maken. De krant noemt dat moerassificatie. Arme egeltjes, arme dassen, arme reeën – die krijgen er ongewild natte pootjes van.

Nu kenden we al wel het woord vermoerassen – dat staat ook gewoon in de Dikke Van Dale – met de bijbehorende afleiding vermoerassing, maar moerassificatie is spiksplinternieuw. De betekenis van moerassificatie is hetzelfde als die van vermoerassing, maar moerassificatie klinkt wel wat gelikter. Dat komt door het wetenschappelijk ogende element ificatie. Dat is in dit geval geïsoleerd uit woorden als desertificatie (verwoestijning), humificatie (veenvorming), petrificatie (verstening) en salificatie (zoutvorming). Die geleerde woorden corresponderen allemaal met een werkwoord dat eindigt op ificeren.

Bij moerassificatie is dat niet het geval:er is geen werkwoord moerassificeren. Dat ificatie achter moeras is gezet, duidt erop dat –ificatie zich losgemaakt heeft van woordvormen als desertificatie en humificatie en met de betekenis -vorming achter Nederlandse woorden kan worden geplakt. Dat gebeurt een enkele keer vaker. Zo hoorden wij ooit eens iemand spreken over de glassificatie van de tuinbouw.

Het klinkt wel chic, moerassificatie, maar of het woord nu zoveel duidelijker is dan vermoerassing of moerasvorming? U mag het zeggen.