In de Groene Amsterdammer van deze week schrijft Cees Zoon over sociaal-economische ontwikkelingen in een paar vroeger heel linkse Zuid-Amerikaanse landen. De democratie daar heeft plaatsgemaakt voor een CEO-cratie: ‘De oppositie spreekt schertsend van de nieuwe CEOcratie: president Macri heeft mensen benoemd op plekken waar ze hun voormalige werkgevers het best kunnen bedienen. Ze doen niet eens meer hun best zich te vermommen als politici.’
CEO-cratie debuteert vandaag in het Nederlands, maar het is natuurlijk de vraag of je het zo moet spellen als de Groene doet. Een afleiding met een afkorting behoeft een streepje: CEO-cratie. Een afleiding met een woord wordt met kleine letters gespeld: ceocratie. De spelling in de Groene hangt daar een beetje tussenin.
CEO is een van oorsprong Engelstalige afkorting van Chief Executive Officer, de naam die ook Nederlandse president-directeuren en bestuursvoorzitters van naamloze vennootschappen gebruiken ter aanduiding van zichzelf. De correcte spelling in het Nederlands is dan ook CEO-cratie.
In het Nederlands mag CEO-cratie nieuw zijn, in het Engels bestaat ceocracy –gespeld met kleine letters en zonder koppelteken – al wat langer. Mocht het in onze taal wat worden met dit woord, dan zou – in weerwil van de regels – naar analogie van die Engelse schrijfwijze de spelling ceocratie best weleens populair kunnen worden.
Dan weten we intussen ook wat de betekenis van het woord is: een staat waarin de grote bedrijven het – via hun voormalige bestuurders – voor het zeggen hebben.
Geef een reactie